نگر آنجا چه می بينی

به هنگا می که نور آذرخش آن بيشه را از سايه عريان کرد،

وباران خوابِ پر آبِ گياهان را

به دشت آفتابی برد ،

وباد صبحگاهان شاخ پر پيچ گوزنان را

به عطر د شتها آميخت،

در آن خاموش گه تاريک گه روشن _

نگر آنجا چه می بينی ؟

شهيدی ، يا نه :

روح لاله ای در پيکر مردی

تجلی کرده از آئينه بيداری وديدار؟

در آن باران ودر آن ميغ ِ تردامن –

نگر آنجا چه می بينی ؟

درون روستای خواب ،

درختان فلج بيمار وآن طفلان خُردينَک

گرسنه زير بار کار ،

و مردانی که با دستان خود سازند پيش چشم خود ديوار ،

و باْلاتر و باْلاتر،

تو در آن سوی آن ديوار آبستن -

نگر آنجا چه می بينی ؟

1346 – تهران

بازگشت به فهرست